*gets down on one knee* Will you go away?

Maxine Murray

27 lipca 1992 || Staten Island, Nowy Jork

Historia sztuki || Pisarstwo

Córka policjanta z zamiłowaniem do pączków oraz pani psycholog z Kanady. Średnie dziecko rodziny, które nienawidzi syropu klonowego. Właśnie dlatego tatuś kocha ją bardziej niż resztę rodzeństwa. Za miłość do futbolu również. Najbardziej nieodpowiedzialna dwudziestolatka na świecie. Komórkę gubi milion razy w ciągu dnia, laptopa potrafi zepsuć w kilka minut, choć nigdy nie wie do końca jak to się dzieje. Maszyny zawodzą ją całe życie, dlatego swoje pomysły oraz opowiadania skrzętnie zapisuje w zeszycie, który jest nieodłączną częścią jej wizerunku. Ma pamięć godną świnki morskiej, po trzech sekundach potrafi zapomnieć dosłownie wszystko. Może dlatego jest świetna w utrzymywaniu sekretów. Żarcik kosmonaucik. Akurat czyjeś sekrety zapadają jej głęboko w pamięć. Nie rozchodzi, nie rozpowiada, bo i w sumie się jej nie chce. Całe życie najchętniej spędziłaby na kanapie z pilotem w ręku. Panna wszystko na ostatnią chwilę. Nie potrzebuje rodziców, aby ją zawstydzali, sama sobie świetnie radzi. Przeklina całe życie, głównie wtedy, kiedy coś nie idzie po jej myśli. Zawsze uważana jest za to miłe, sympatyczne i naiwne stworzonko. Impreza zaczyna się wtedy, kiedy nagle okazuje się, że serialowi seryjni mordercy, krwawe sceny w filmach to coś, z czego czerpie radość, a kiedy jest wściekła zachowuje się jak najbardziej okrutna osoba w całym wszechświecie. Wszystkie plany Max są niezwykle realistyczne. No bo każdy przecież może mieć zamek, prawda? Uważa, iż jedynie Aang potrafi ocalić świat. Zna się na żartach, dopóki nie dotyczą jej skromnej osoby. Mówi z sensem, kiedy chce, ale to rzadko. Ciekawe jak chamska może być dla ciebie, zanim zorientujesz się, że cię nie lubi. Max zakochuje się w fikcyjnych bohaterach, a ich perypetie przeżywa z większymi emocjami niż własne życie. Jej ulubione miejsce to księgarnia oraz biblioteka. Wszędzie się spóźnia, czasem coś powie zanim pomyśli. Ogólnie to taka z niej sierotka Marysia. W weekendy zdarza jej się robić za opiekunkę dzieci sąsiadów. Mieszka w przybudówce za domem rodziców. Na razie nie chce się przeprowadzać, czuje się zupełnie komfortowo w sypialni, która kiedyś była garażem. Dwunastolatkowie mają bardziej interesujące życie towarzyskie od niej. Bo Max nie lubi imprez, większości ludzi w jej wieku w sumie też nie. Przez 99% czasu nawet nie wie, co dzieje się w najbliższym otoczeniu.

Zabili ją i uciekła, czyli Maxine Murray oraz życie na krawędzi.

I am a reader. I am a writer. People assume I do these things to escape. You couldn’t be more right. I’m escaping a world I don’t like. A world I have no control in. In this world, I am nothing. I am a color, a height, a weight, a number. But in the world of books and writing, I am amazing. I am powerful. I am different. People are better. Worlds are endless. Change is possible. Life is manageable.*

______

* - zaczerpnięte ze strony tumblr.com

Miało wyjść fajnie, wyszło jak zwykle. Oh well. Błędy mogą się pojawić, jako że jestem na laptopie mojego taty, a ta klawiatura jest dla mnie niezwykle okrutna. Zepsułam mój komputer, także ostrzegam, że mogę nie odpisywać przez dłuższy czas.