214. Śmiercionośne Niedźwiedzie atakują!

19 lipca 2012

Śmiercionośne Niedźwiedzie atakują!

Wczorajszego wieczora, dnia 18 lipca 2012 roku, odbył się koncert grupy Deadly Bears Organization (w skrócie DBO). W sali jednego z najpopularniejszych klubów naszego miasta, Chrome, na scenę wyszło czterech mężczyzn i niech mnie piorun trzaśnie, jeśli oni nie byli przystojni. Byli. Jakaś nastolatka pisnęła, inna zawołała „Fuck yeah Shawn Sandeford!”, a jej chłopak w ostatnim momencie powstrzymał ją przed wskoczeniem na scenę. Tymczasem zespół rozstawił sprzęt i zaczął grać.

Dopiero wtedy widzowie po raz pierwszy oglądający DBO live zrozumieli prawdę – ich ulubieni muzycy byli po sześćdziesiątce. Faktycznie, wokalista zespołu Shawn ma lat sześćdziesiąt dwa, gitarzysta Ralph sześćdziesiąt, basista Brandon sześćdziesiąt sześć, a perkusista Jessie swego wieku nie chciał zdradzić. Jednak nawet gdyby mieli po dziewięćdziesiąt lat, na ich koncerty przychodziliby i ludzie starzy, i młodzi, bo ich muzyka jest po prostu świetna.

Jak to się zaczęło?

Po raz pierwszy zespół spotkał się w obecnym składzie w maju tego roku. Nie mieli więc dużo czasu na próby, nieprawdaż? Jednak codzienne ćwiczenia dużo dały. Grupa brzmi świetnie i już porównywana jest do klasyków rocka, takich jak Guns N’ Roses czy AC/DC.

Jak jednak poznali się muzycy? To dość zabawna historia, a przynajmniej tak uważa wokalista – woźny Shawn Sandeford. To był najlepszy dzień mojego życia, wspomina Shawn. Miałem wygłosić nudną mowę na corocznym Nowojorskim Zjeździe Woźnych, a tu nagle okazało się, iż oprócz mnie przybyły tam tylko trzy osoby. Tak, to byli Ralph, Brandon i Jessie. Zamiast wygłaszać przemówienie na temat „Dlaczego mycie podłogi mopem jest lepsze od mycia podłogi szmatą?” czy jakiś inny podobny, nie pamiętam, porozmawialiśmy od serca. I cóż będę dużo ukrywał, zaiskrzyło. Nie w sensie miłosnym, rzecz jasna, a przyjaznym. Przyjaźniowym. No. Po dwóch godzinach doszliśmy do wniosku, że stworzenie bandy… to znaczy zespołu… to będzie coś. Nazwę wymyślił Jessie, zanotował nasze numery telefonów w czterech kopiach Ralph. I spotkaliśmy się po raz kolejny, napisaliśmy piosenkę. A teraz koncertujemy. 

I co dalej?

Od tajemniczego, chcącego zachować anonimowość informatora dowiedzieliśmy się, iż zespół pracuje nad pierwszą płytą. Ma mieć tytuł „Deadly Bears Organization” pochodzący od nazwy zespołu. Tak robi każdy rockowy zespół, a już na pewno te szanujące się (choćby taki Iron Maiden (choć to metal) albo Red Hot Chili Peppers). Dlatego i DBO chce zapewne zrobić coś takiego. Zresztą przekonamy się już za dwa miesiące, kiedy krążek ma trafić do sklepów. Oprócz największego hitu DBO, „Why sun is shining?”, znajdziemy tam też zupełnie nowe kawałki. Tajemniczy informator zdradził, iż każda z piosenek została napisana dla którejś z kobiet istotnych dla muzyków. Posłuchamy więc utworów o ich żonach, córkach, a nawet wnuczkach (sic!). Podobno gitarzysta napisał tekst do utworu zatytułowanego „Her Smile” opowiadającego historię nieodwzajemnionej miłości, ale to tylko pogłoski.

Za to Shawn, zapytany o przyszłość zespołu, zmartwił się nieco. Odpowiedział po chwili wahania: Szczerze mówiąc, nie wiem. Znaczy tak… Każdy z nas ma pracę i nie chce jej tracić. Teraz są wakacje, więc pracujemy mniej, ale jednak… nie wiem, co będzie po nich. Oczywiście zespół nie przestanie istnieć, ale czy będziemy mieć czas na próby, pisanie piosenek, granie koncertów…? Któż to wie? Jestem jednak pewien, że jeszcze o nas usłyszycie! Śmiercionośne Niedźwiedzie atakują!

Co sądzą o tym fani?

DBO… Powiem tak – zawsze szukałem zespołu, który będzie jednocześnie młody, stary i średni, rozumiecie? Zespołu, którego piosenki będą grały w moich uszach, mózgu czy jakiejś innej części ciała, której nie posiadam. DBO jest właśnie takim zespołem! – wypowiedział się czterdziestoletni Mark. Mimo tego, iż jest głuchy, piosenki Misiów (jak są pieszczotliwie nazywani przez fanów) słucha każdego dnia. Och, tak, oczywiście posiada aparat słuchowy. Inaczej nie mógłby ich słuchać, nieprawdaż?

Kocham ich! – piszczała do mikrofonu szesnastoletnia Annabeth, przez co jej wypowiedź była nieco niezrozumiała. – Wszystkich razem i każdego z osobna! A najbardziej to chyba Ralpha. Jest przemegasłitaśny! A ich muzyka… coś niesamowitego!

Za to dwudziestoośmioletni Michael skomentował Deadly Bears Organization tak: Ich riff jest lepszy niż każda z solówek Nirvany. Wszystko jest lepsze niż każda z solówek Nirvany. Nie lubię Nirvany.

Jak widać na załączonym obrazku, DBO są lubiani. Lubiani, kochani, podziwiani. A co Wy sądzicie o tym zespole? Zostawcie komentarze na naszym fejsbukowym profilu:

http://www.facebook.com/newyorktimes

POSŁOWIE:

Z dedykacją dla Dominiki, która pomogła mi wymyślić tytuł :)

Hm, taak. Dobry odpał nie jest zły. W każdym razie Shawn ma zespół, o którym nawet piszą w gazetach, o. Fejsbukowy profil oczywiście nie istnieje, nigdy nie robię nikomu reklamy (powiedziała osoba faworyzująca kilka zespołów rockowych (i metalowe Iron Maiden), o NYT nie wspominając...). Cóż by tu jeszcze dodać? Podoba mi się. Całkiem.